Toen de Corona uitbrak werd mij gevraagd of ik voor jou wilde zorgen. Ook mocht jij met je welverdiende pensioen. Tot op de dag van vandaag heb ik zo goed mogelijk geprobeerd voor je te zorgen.. Lekker de wei op, wandelingetjes in het bos, extra voer, het deed je oude lijf goed. Tot jij gistermiddag een koliek aanval kreeg en jou lijfje kon dit niet aan ondanks de medicijnen. Gisteravond is toch besloten om je in te laten slapen. Heel rustig ben je gegaan. Straks op stal geen lieve hinnikjes meer. Lieve Daisy rust zacht. Vele kinderen hebben hun eerste paardrijlessen op jou rug gehad. Gemist zal je zeker worden… bij mij zal je altijd een speciaal plekje in me ❤ hart houden.🌟
